Bana çılgın diyorsun, seni sevdiğim için.
Yanılıyorsun, sevmek çılgınlık değil.
Sevmek insan tarafımızı bulmamızdır bence.
Biraz da yaklaşmamızdır Tanrıya zaman zaman.
Dünyada sevmeyenlere, sevemeyenlere acımalı.
O, ot gelip, ot gidenlere acımalı. Sevebilen insan
kendini keşfetmiş insandır. Talihli insandır.
Çektiği bütün acılara rağmen; mutlu,
kıvançlı insandır o. Aşktır yücelten bizi ve
derinliğimiz aşktandır. Gerisi boş, yalan.
Aşksa, sevmektir. Durmadan,
nefes alırcasına sevmektir.
Sevmakle sevilmek ayrı şeyler... Sevilmeyi
çoğaltmak, ona bir başka şekil vermek,
daha da yoğunlaştırmak onu, elimizde değil.
Oysa ki, sevgimizi dilediğimiz gibi yoğurabilir,
dilediğimiz şekli verebiliriz ona.
Derinlikse derinlik, yükseklikse yükseklik,
genişlikse genişlik.
Sevmekle gücümüz var, irademiz, aklımız var.
Biz varız sevmekte. Sevmek, yaratmaktır bir bakıma.
Sevilmekse; yaratılmak...
Demek ki, biz seninle birbirimizi yaratıyoruz
durmadan. Sen beni yarattıkça güzelsin işte ve
ben seni yarattıkça güçlüyüm, daha bir insanım.
Beni sevmeseydin yine bir şey değişmeyecekti
benim için. Sen biraz eksik kalacaktın,
biraz sen kaybedecektin. O kadar.
Şimdi insanların en güzeliyiz, en iyisiyiz elbette.
Seviyoruz , seviliyoruz .
Sevgimi anlamadığın ve ona saygı göstermediğin
anda ölebilirim. Karşılık vermediğin anda değil.
Birbirimizi yeniden yaratmaya devam edelim.
Ümit Yaşar OğuzcanKayıt Tarihi : 6.4.2001 12:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir rüzgar esiyor,bu şarkılarda üzerime üzerime.
Kah lodos oluyor,serseme çeviren,kah meltem,mayıs okşuyor yüzümü.Kah bir güneş vuruyor ki kimse görmez ışığını benden başka.Burada saklı işte tüm sözler.Bu mayıs rüzgarında belki de seni tanıdığım soğuk kasımda...
Özlemin öyle derinlerde gömülü ki artık,su yüzüne çıkması mümkün olmayan boğulmaya yüz tutmuş bir canlıyı tarif ediyor yüreğim bana.Ara sıra anmanın zararı yok,hatıralar geçmişin aynasıdır,çirkinlikler güzelliği daha çok aratır insana.
Bana benden kalan bir aşk bu.Senden kalan yada sana dair ne varsa krallığınla beraber gömdüm.Gönlümün sarayı padişahsız huzur dolu.
Şu an bir rüzgar değdi yine,biraz keskin,ayaza vuran kış akşamlarını andırıyor bana,gayret ediyorum,kendim için,özlemini sakladığım sandığımın anahtarını bile kaybettim.Hayır vardır her eylemde ve bana değip geçen yada sıyırdığım her acıdan ders aldım ben.Öğretmeye değiştirmeye çalışmak değilmiş mesele,yaşamakmış.
SONUNA KADAR.SONU GELDİĞİNDE DE ARKANA BAKMADAN UZAKLAŞMAK KIZGIN KIRGIN DA OLSAN O ŞEHİRDEN.
Depremlerimi yaratan sendin ey yüce sevgili...
Yerle bir eden ve haritadan silen sendin kendini...
Yazını kışını,gecesini gündüzünü,öğlenini akşamını,sıcacık sabahlarını tanıyıp bildiğim,
5.mevsimi yaşatan bana,korkularımdan göğündeki yıldızlara bakıp kurtulduğum,neşemi,güneşimi kapatan bulutlarınla kaybettiğim,kördüğümüm.
Ömrümden ömür katsın tanrım,bu şehre de,beraber yerle bir olalım diye dualar ettiğim...
Hoşça kal...
Hiç silemicem sandığım,
Güle güle git...
Korkularımı yenemicem sandığım,
Yolun açık olsun...
Unutma,aşk her şeyi affeder,
Ama UNUTMAZ...
Affettim seni,bu gerçek...
Öyle her mektubumda yazdığım gibi zırva değil bu...
Mutluluk yanından ayrılmasın...
Acım,
Mutluluğum,
Huzurum,
Yalanım,
Doğrum,
Güzelliğim,
Sevdiğim,
Özlediğim,
Kasımım...
Eylülüm...
Hoşça kal.........................................................
TÜM YORUMLAR (1)