Şehri-emin Şiiri - Vedat Sinan

ayyaşlar sızmıştı çoktan, her biri bir köşeye.
bir iki yankılanıp, kayboldu ara sokaklar da
son naraları da!

pezevenk parmak uçlarında yürüyorken,
engin bir sukunet denizinde boğulmaktadır şehir.
sessizliği bozmaya kimsenin yok cesareti!

fahişe son müşterisini uğurlayalı çok oldu,
bir müsekkin aldı az önce,
şimdiyse yudumlayıp sigarasını,
küfürler yağdırıyor,
hatırlayabildiklerine.

uzaktan bir kadın çığlığı duyuluyor,
ürperiyor gece,
pezevenk parmak uçlarında yürüyorken,
fahişe son müşterisini uğurlayalı çok oldu,
bir ben yalnızım bu saatlerde,
birde,
yolculuk hissi veren sokak lambaları.