Buram buram sevda türküleri yanar bu ateşte.
Eline yapıştırır silahını Mehmet’im damlalarca alın teriyle.
Bir damla daha fazladan sarılayım anama derken,
Henüz yaşamı yeni çözmüş, iyi ile kötüyü birbirinden elerken
Kahpeler mayın döşer yollara Mehmet’imin kollarını ondan almak için.
Mehmet’imin anasına sarılmasını engelleyen bu nasıl bir kin?
Tek bir kurşun ve yalnızca birkaç saniye…
Kaderin son sözü namlunun ucunda Mehmet’i izlemekte…
Ağızdan küfrün çıkması gibi çıkar kurşun silahtan.
Sonrası ise Mehmet’in umutlarına dağılan feryat, figan...
Kan gövdeyi götürür; kol, bacak bir yerde parçalanan hayaller bir yerde.
Beden tamam da, paramparça olmuş hayaller sığar mı çuval içine?
Sevdalar biter, şafak saymak biter, gurbet biter, umutlara kan bulanır.
Bitirilmedikçe bitmez
Evlatları ailelerinden ayırmak için çıkarılan hır.
Giden askerin bir başka asker doldurur yerini.
Peki kim dolduracak giden Adnan’ın, Hüseyin’in, Salih’in yerini?
Bekler sonra geride kalanlar, bir ömür geride kalarak bir haber bekler.
Hatırlandıkça içler yanar, meğer anılarmış tüm beklentiler.
Neden haberin vardı şehidim, makam-ı saadete ulaşacağından mı?
Ulaştığın makamda geride bıraktıklarını üzeceğinden mi?
Türk Bayrağı ebedi giysin olur adımlarsın sonsuza,
Bir daha silah tutmamaya…
Sen giderken milyonlar konuşur da bir senin sesin çıkar.
Adımlarının sesinin gökyüzünde bir misali var.
Binlerce melek secde eder, boşlukta tekbir sesleri.
Bir değil milyonlarca ananın uzandı sana cennet eli.
Her taraf Mehmet, her taraf cesaret, her taraf yiğitlik seninle…
Şimdi inleyen silah sesleri sustu; ama milyar desibel bir ses makberde…
Bir ses ulaşır ki makbere, gökyüzünü tutar ve yırtar.
Yırtılan yerden bir bir melek olup gelir hasret duyduğun anlar.
Tüm bir ailen seninle, bak nişanlın da seninle; niye bu figan?
Ağlamayın güçlü olun, tabuttaki Süpermen değil gerçek kahraman.
Kahramanlık, yiğitlik dolu bir tabutu hangi yüce eller taşır?
Var mı başka bir elde cenneti cennete taşıyan bir hayır?
İnançlarla yürekler yerinden çıkıp deler geçer arşı.
Hangi top, tüfek, füze ya da millet durabilecekmiş buna karşı?
Çiçekler dua üfürür o pak alnına
Dağlar perdeleri indirir, kainat susar,
Alem dinler de kimisi anlamaz.
Hangi mübarek ana karnında dokuz ay bir melek taşıdı.
Şimdi sen Türkiye’sin, sen her ananın evladı…
Kalpte kalan her sıcak mekan sana ait bir yer.
Şehidin adıdır: ‘’Vatan sağ olsun.’’
Şimdi onlar gerçek vatanları olan cennetteler.
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 19:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
