Sefa Yalçın Şiirleri - Şair Sefa Yalçın

Bedenim yirmi,
Ruhum ellidir benim.
O yüzdendir ki sevgili,
Seni bir başka severim.

Ne eylülmüş umutlarınızı yeşerten.
Gücüm yetse de eylüle adını versem,
Umrunda değilim,
O beni yine sevmez.

Eyvallah.
Sana bana kalana,
Gidene bırakana, eyvallah.

Ne renkti?
Mavi yeşil siyah ela.
Bakamıyor dalıyorum.
Gözlerin diyorum,
Ne renkti bilemiyorum.

Devrim:
Senin beni sevebilme ihtimalindi.
Ben zaten devrime hiç inanmadım.

Neyi içime attıysam,
Sel oldu akıp gitti.
Ya bu sefer haklıysam,
İçim yine akar zannetti.

Karanlık odalara,

Ünlü şairin olacaktım.
Sadece sana okuduğum,
Gözlerindeki evrene dalıp,
Gezegenlerin dinlediğini gördüğüm.

Kıtalar, mısralar yoracaktı şairin ilhamını.

Bu şehir gibiyim artık.
Bilinçsiz yapılarım, karmaşık sokaklarım var.
Boğazım gözükse de derin,
Dertlerim orayı da aşıp içime içime akar.

Taksilerim var renk renk.