Sefa Yalçın Şiirleri - Şair Sefa Yalçın

Bir deniz değilim belki,
Gelgit aklım çok olur.
Bu kez gelmek bilmedi,
Gönderme lazım olur.

Sevmesini öğretir,

Gözleri güldü,
Gönül yeri düğündü.
Kalp her davada sürgündü,
Tutsak, durmak bilmiyor.

Bedenim yirmi,
Ruhum ellidir benim.
O yüzdendir ki sevgili,
Seni bir başka severim.

Ne eylülmüş umutlarınızı yeşerten.
Gücüm yetse de eylüle adını versem,
Umrunda değilim,
O beni yine sevmez.

Eyvallah.
Sana bana kalana,
Gidene bırakana, eyvallah.

Sen bana adım at.
Ben sana bahar gibi,
Gün gibi, güneş gibi gelirim.
Loş bir göz kırpışına,
Zafer kazanmış ordu gibi sevinirim.

Hep giden taraf olmak istemişimdir.
Yolda giden,
Aşkta giden ve hayatı ilk terk eden.
Tatmasam da bilirim.
Kalan düşünür, giden düşünülür.
Belli ki kadar yazılmış tek elden..

Ne renkti?
Mavi yeşil siyah ela.
Bakamıyor dalıyorum.
Gözlerin diyorum,
Ne renkti bilemiyorum.

Devrim:
Senin beni sevebilme ihtimalindi.
Ben zaten devrime hiç inanmadım.

Neyi içime attıysam,
Sel oldu akıp gitti.
Ya bu sefer haklıysam,
İçim yine akar zannetti.

Karanlık odalara,