Sefa Adıgüzel Şiirleri - Şair Sefa Adıgüzel

Ruhum karanlığa çekiliyor
Günler geçmiyor, saatler ilerlese de
Üzerimi örtmem gerekir
Ayaklarım çok üşüyor...

Gökteki bulut gibiydin
Geldin gölge ettin ve gittin
Yıkık bir duvar gibiydim
Sadece ismini yazıp gittin

Bir dosta

Ben bu denizlerin kaptanı değilim.
Kara da bekleyen bir âmâyım.
Denizi avucum gibi de bilmem.
Sadece gördüğüm kadardır.
Sizin kadar engin değilim.
Görüneni ve görünmeyeni

O'na yaklaştıkça
Dünyadan uzaklaşır
Aydınlığa ulaşınca
Karnlık yok olur

01.04.23

İnsan temas ettiği şeye güvenmek ister
Yerler kaygan
Dostlar yalandı
Sevgiliyse hepten ziyandı

05.02.23

İnsan bütün olsa da
İçi paramparçadır
Yüzü güleç olsa da
Kalbi darmadağındır

Toprak taş olmuş
İnsan hiç olmuş
Gönül darmaduman
Kıblesi nefsi olmuş

Kendini Hak zannetmişti bâtıl
Kıydı Haccâc
Muhacirin ilk çocuğu Abdullah'a
Günlerce bekletti naaşını
İbret olsun bunca inana

Damlarsan göl
Akarsan okyanus olursun

17.04.23

Uçurum diplerinde
Uçurtma uçuruyorum
Gökteki sonsuzluğu
Yerde arıyorum