Yeryüzünün kanatsız melekleri
Riya yoktur, içtendir, sevgileri
Bitirir cahilliği doyurucu bilgileri
Hem baba hem de anadır. Öğretmen
Biz ki;
Yedi düvel tüm kıtaya hükmetmişiz
Altaylardan Toroslara at koşturup
Nal seslerimizle titretmişiz
Oğuz boylarını bozkırlarda eyleyip
Pisliğin bataklığın içinde çaresiz kaldım
Çıkmak için uğraştıkça daha çok battım
Tek çarem uzattım ellerimi son bir ümitle
Can verdi çekip çıkardı bir el beni sevgiyle
Ölüm ki dudaklarımı titreten iki hece
Ölüm ki fecr’e kadar sürecek bu gece
Korkmanın ecele faydası yok madem
Korkma ölüme hazırlıklı olsana her dem
Bir nefeslik hayat değil mi göğsümde atan
Bak şimdi bu oldu mu nereden çıktın sen
Bu sahnede rolün yok sıran gelmedi senin
Hem daha ortasındayım hayat oyunun
Şimdi değil son perdede senin sahnen
Yapacak işlerim verilmiş sözlerim var
Ölüm bazen ansızın gelir haber vermeden işte
Hazırlıksız yakalar insanı alıp götürür öylece
Öldüğüne inanmaz insan kendi tabutuna bakar
Ta ki soğuk daracık mezarına konuncaya kadar
Kimsesizliği benim kadar
Yaşadın mı sen anne
Göğsünde biriken sütün
Tadı nasıldır bilmiyorum anne
Ya kucağının sıcaklığını
İnsanların;
Menfaatleri için dostlarını satmadığı
Sevgilerin;
Saf, temiz çıkarsızca yaşandığı
Lügatlarında;
Kin, nefret, intikam ve ihanetin olmadığı
Bir sevda ki gizli saklı büyüttüm içimde
Kimse bilmedi seni sevdiğimi
Seni her görüşümde
Bir kuş gibi çırpınan kalbimi
Ah anlatabilseydim sana sevgimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!