Biliyorum.
Günlük tutmalıyım.
Tutmazsam da içimde bir yerlerde zaten yazılıyor.
Sayfalara değil, gözlerimin altındaki çizgilere,
Saçlarımdaki kırıklara,
Geceleri yastığa bakarken aklıma düşen cümlelere.
İnsanlar sadece ne söylediğinizi değil, nasıl düşündüğünüzü de takip ediyorsa, zekâ seviyeniz onların aklında kalır.
daha ilk gördüğünde,
otuzlarına yakınmış,
küçük dilini yutacak kadar
çok korktuğunu
henüz yeni öğrendiği
küçük dilin olduğunu
Doğuştan sünnetli çocuklara benzer
intiharlara süslenişim.
İnsanların suçlarını düşündüğümde
aklıma hep korkaklıkları gelir.
Psişik güçler halinde
Sustum, yine duymadın
Bir şey demedim…
Yolunu değiştirdin.
Göz göze gelmek istedim
Sen başını çevirdin.
Ömür dediğin su gibi,
İçine biraz tuz karışınca anlıyorsun…
İçtikçe yakıyor, içtikçe susuyorsun.
Hüzün, ince ince sızıyor damlalara,
Zamanım şeytanları boşamakla geçiyor.
Yüreğimde çapsız barınakların aşk kırıntıları
Gelişigüzel pürüzlükler
Ve yüzümdeki sahiciliğini kaybetmiş
Bahtsız insanlar için ağlıyorum.
İçimden bir çocuk gitmekte,
Bir kuyuya düşüyor, derin,
Beni terk ettiğini düşünüyor,
Beni terk ettiğini.
Sen, sevmeyi ilk ne zaman bıraktın?
Hangi yolların kıyısında
Hangi şehirlerin taş duvarları arasında unuttun?
Şimdi, gökyüzü sessiz ve sabırsız bir kadın gibi bekliyor,
Ama ben artık beklemiyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!