Savrulan Eylül Yaprakları Değil

adımı gurbet yazıyorum
sılamı sen
üç satıra sıgdırıyorum koca yalnızlığı
sensizliği satıyorum alıcısı yok
bozuk görüntüleri hep bana dönük aynanın
sıra kadem basmış ülkesindeyim kederlerin
şehrin göbeğinden sesleniyorum
adımı gurbet yazıyorum

gece vakti ışıksız sokaklarında kentin
acıya gömüyorum seni, yüzüm denize küskün
denizde martılar bana
ağlasam yitecekmiş gibi asılıyorsun kirpiklerime
kirpiklerinde ben ilk defa asılıyorum
mavi tül arkasında saklıyorum cesedimi
hafif yırtık uclarında egreti zikzak dikişleri
adımı gurbet yazıyorum

gecenin zifiriliği üstümde
yakama sinmiş çakalların kokusu
üc kurşuna hasret canı uzatıyorum ölüm mangasında
dokunsan ağlıyorum
dokunmasan bütün yapraklarım sallanıyor hazanda
giriyor koynuma sokak köpekleri
beynimde titrek korkuları
ve zulada iki iliği sönmüş kemik gibi duran umutları
oynaşıyorum icimdeki akasyayla
tüm kuşlarım özgürlük ülkesinde hür
içimden bir sen geçiyor
içimden bir kırık hava
icimde yok olma korkusu
bir de tabanlarıma kadar inen beynimin tortusu
dokunsan ağlıyorum
dokunmasan bütün yapraklarım sallanıyor hazanda
adımı gurbet yazıyorum

bir var bir yok tadındayken hayat
bu yıldız ellerimi yakmadan evvel
köpekler çekilmemişken açlıklarına
soğuktan buz kesmiş kuyruklarıyla
bende yaşamak bu kadar ağırlaşmamışken henüz
bir var bir yok tadındayken herşey
omuzlarımdan tutmamışken akasya
gözlerini kırpmamış korkular kol gezmiyorken henüz
eylül kapılarımda
bir sarmaşık durmadan sarılmıyorken kendine
kırlangıçlar kanat çırpmıyorken daha ayrılıklara
ve bende unutulan umutlar ölmüyorken
damarlarıma asılıp
bir var bir yok tadındayken hayat
henüz beynimi yememişken
henüz belirginleşmemişken oyuklarımdaki irinler
BAŞLIYOR yürüyüşü BEYNİMDEKİ törenlerin
sen dar gecitsin pususu hazır tüfeklerin
ben alında uysal çizilmiş kaderi ölümlerin
icimden bir sen geciyor
icimden bir kırık hava
adımı gurbet yazıyorum

neden susuyorsun
türküler çığlık olmuşken dilinde
eylül yaprakları savrulmuşken
darağaclarından
ve an kalmışken ölüme
gene kara haberleri sallanıyorken gidenlerin
gene giden gidiyorken sessiz
icimden bir sen geciyor
icimden bir kırık hava
dokunsan aglıyorum
dokunmasan bütün yapraklarım sallanıyor hazanda
giriyor koynuma sokak köpekleri
zulada iki iligi sönmüş kemik gibi duran umutları
ve ben adımı gurbet yazıyorum

SULTAN İNAN
benbahar1111