Çekildi mızrak mızrak başımızda uzanan
Çekildi gölgeler gün batınca tepelerden
Çekildi sukutuna varlıklarda heyecan
Çekildim ay doğunca tefekkür köşeme ben
Bir vakit geçince açtım tüm perdeleri
Gökyüzünde yıldızlar gözlerime döküldü
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
'Bir bakışı vardı ki gözleri dolu dolu
Biçare idi gördük biz gördük fakat kördük
Ölünce çocuk nasıl haykırdı Anadolu
Kulak tıkamasaydık yollara dökülürdük'... Unutmak değil mi zaten bir yerden bakınca en büyük nimetlerden biri.. II:Abdulhamid Han'ın 'insanlar unutmanın suç olmadığını sanıyorlar ama en büyük cezayı gerektirir' sözleri geldi aklıma. Nasıl unutursun, nasıl kör olabilirsin, nasıl duymazsın sağır olursun, nasıl duyurmazsın haklılığını hareketinin, davanın, mazlumun. Tebrik ederim kardeşim yüreğine, beynine, diline sağlık; düşmanlarına bela ve lanet...
Dünyanın unuttugu,yoksaydıgı bu konuda duyarlı yüreginiz acıları etkili bir dilde dile getirmiş.Kutlarım gönül dostum.Sevgilerimle.
Çocuklarımız değilmi hep her savaşta zararlı çıkan.En masum.En çok acı verdiklerimiz.Yüreğinize sağlık olsun.Kaleminizede.
Saygıyla.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta