Yüreğimin en sessiz harfleriyle sesleniyorum sana.
Ve kanayan gözlerimde seni taşıyorum istemeden.
Tutsak oldum içimin zindanlarında.
Sensiz avaz avaz koşarken ölüme, sessiz cümlelerimi ayırdım yalnızlığıma.
İçimi yakan sevdanın körlüğüyle agrafında yaşadım hayatın.
Hüznün yağmurlarında saklasam da kendimi, çıkamadım ölümün loş gecesinden.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta