Bir gül tebessümüyle erirken köhne zaman
Visalin bahçesine yâr yüzün elem diker
Kör çığlığın kuşatır nazmın asumânını
Yokluğun umulmadık en şer yerlere çeker
Elinde solmuş güldür en fani nedametin
Hüznün ki yürekleri çorak sevgiye eker
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
