Yere değmez ayaklarım sallanırım bir salıncakta
Salınırım kolon kolon bağlanan ağaç dalında
Toprak akar altımdan sucasına
Akar, akar – dere, dere – nehir, nehir
Âdemoğlu Âdemler akar.
Bir kuru heves düşmüş toprağa tohumcasına
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Ne fark var salıncağın altı ile üstünde
Ne baş göğe değer ne ayak basar toprağa
Bir boşlukta uçarcasına
Bağı tutan dal olmasa
Âdemler pazardan pazara âdem mi satar?
Ben yine de üstünde olmayı yeğlerim salıncağın...
Çok farklıydı Kutlarım gönülden...
Salıncak üstündeki biz isek, salıncak altı gel-gitlerimizdir. Bağı tutan dalın kırılması halinde ise kendi şiirimizin son dizesi okunmuş olur.
Şiiriniz her zaman ki gibi niteliklerinden ödün vermiyor. Anlamı ve derinliği mutlaka yorumların da dışında kalacak kadar zengin..
Kutluyorum sayın Abdulkadir Kalay...
KUTLARIM ŞİİRİNİZİ KALEMİNİZ DAİM OLSUN. SELAM VE SEVGİLER. HAYIRLI GÜN VE GECELER
yerle göğün arası insan..baktığın yerden görebildiğimiz kadar büyür insan..Tebrikler sayın Kalay,saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta