Otobüsle giderken dün
Camda birini gördüm
Çatılmış kaşları, acı dolu
Gözlerle bakıyordu bana
Bu sene bahara penceremi kapayacaktım
Gök mavi toprak yeşil olsa da
Papatyalar daha güzel açsa da
Yalnızlık kanser gibi bedenimi sarsa da
Yeni umutlara kanat açmayacaktım
Bana öyle güzel bakan
Bir fotoğrafın var; şükür
Oturduğum her konumda
Bir başka aşinalık sağlar
Güzel ülkemin kahraman şehirleri
Depremlerle yıkılırken birer birer
Depremi duyar duymaz
Ülkenin her yerinden
Her meşrebinden insan
Akın akın koştular
Kahramanmaraş’ta başlayan deprem
Bir bir yıkarken köyleri şehirleri
Tam on üç milyon insan
Veda ederken sevdiklerine
Evine, işine, aşına, taşına, toprağına
Ünsiyet kurduğu ne varsa
Şu elemli çehre, yaşlı gözler
Kimi üzer ki kendimden başka
Sırtıma yüklenen ağır yükler
Hafifler mi ki en ulvi aşkla?
Ufukları gözlüyorum
Düşünürken gidip dönmeyenleri
Gidip dönmeyenleri bekliyorum
Müjdeli bir haber bekler gibi.
Gökdelenlerin cüretkâr ve çirkin silüetinde
Bakirliğini kaybetmiş gökyüzünü
Ellerimi açtım sana doğru
Kalbim kanar çaresizlik içinde
Ey duaları kabul eden ulu
Kurtar kulun çaresizlik içinde.
Bir sensin yakınım gönülden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!