Salih Çetin Şiirleri - Şair Salih Çetin

Karla kaplı dağ olmuş,bağrımda buzullar var
Kaç mevsimdir güneşsiz,üşürüm titreme var
Küflenmiş artık dibi,kokuşmuş kirlenme var
Hep yağar erimez kar,üst üste yığın yapar

Ara sıra doğsa da,sarmadan güneş kaçar

Ey Zaman! En acımasız düşman.
Yaptın yapacağını yine! Çaldın benden bir yıl daha
Biraz daha çıktı kamburum sayende, Aklaştı iyice saçlarım
Alnımda derin derin çizgiler, sevin hadi! Bak işte eserin.
Yıkamazdı kimse beni sanırdım. Vurgun yedim senden
Ey! Dipsiz ve sonsuz kuyu

Ne zaman bitecek bu kin,bu öfke ki nedensiz
Dinmeyen kavgaların,hırsların sebepleri belirsiz
Bitmeyen acıların, kanayan yaraların,bedelleri emsalsız
Zulmetmenin yok etmenin, amacı yok mantıksız

Ne acıdır,her şeyi bırakıp gitmek,canı,cananı gönül yaranı
Kendini tek hakimi sandığın,sırlı evreni terk etmek
Uğrunda,kanlar döktüğün,nice canları yaktığın
Düzen dolanlar kurduğun, zulum sarayını terk etmek,
Onursuzca yaşadığın,yalanı meslek etiğin,ebedi diye bildiğin
Dipsizdir diye daldığın, anlık serab ı terk etmek,

Bak gör işte Rozerin
Bu benim bitap halim,bu benim yıkık yanım,
Bu benim; Bu benim
Bu benim
Perişan canım senin eserin.
Ah! Roze

Kopan telden düşen inci taneleri gibi, geçerken yıllar
Zehirli bir hançer gibi bağrımdan vurur, anılar
Ağlamak isterim göz pınarlarım kurumuş,akamaz yaşlar
Haykırmak isterim boğazıma takılır,çıkmıyor sesler

Anlatılmaz,yaralarım derinde

Ömre çeyrek var,mevsim artık Sonbahar
Çiy  düşmüş yüreğime,saçlarıma yağmış kar
Ne o eski mahallemiz, toprak damlı evimiz
Yerlerinde yeller var.

Ömre çeyrek var, silik,soluk anılar

Ne onlar seni seçer,ne de sen belirlersin
Birine anne dersin,diğerine de baba
Onlardan giyinirsin üzerine bir aba
Yoğururlar hamurun,seni koyarlar kaba

Karanlık bir geceye düştüm, sabahsız
Ne bir ışık, ne yıldız var, Kamersiz
Dağ yerinde, taş yerinde
Kurdu, kuşu,ini, cini ,kalabalıklar içinde
Bir ben varki, hep ıssız.
Düşüyor hücrelerime bir sessizlik bombası