Şebnemin içindeki saklı çocuk, mahzun, kırık kalpli ve uysal…
Küçücük, yoklukla varlığının arasına sığan koskoca bir dünya çilesini içine sığdıran bir dayanma ve dirayet anıtı resmi gibi…
Varlığını, daima Saklı Ses’in ardına yapıştıran bir sadakat ve sevgi çokluğuyla avunan bir iç dünya…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




ayy bituhaf oldum... içim acıdı şu sözlere...Günün, son ışıkları kaybolmak üzere ve ben, elleri ceplerinde yalnız bir adam.
Güneşin son ışıklarını, son kızıllık huzmelerini yakalamaya çalışıyorum O tepede…
TEBRİKLERİMLE ÜSTADIM.....
Şebnem..Bir yürek atışı kadar yakın olmuş can dostuna..Ve böylesi içten dizeleri yazdırmış...
Tebrikler ağabeyim..Selam ve sevgilerimle..
İçimizde özenle saklarız , korkarız terk edecek diye , mahsunluğumuzun masumluğu ....değerli kaleme saygıyla +10
Bu güzel çalışma için usta kalemi kutluyorum...tam puanla saygı ve selamlar.
kutluyorum güçlü kalemi..
namık cem
ÇOK GÜZELDİ VE BEN ÇOK BEYENDİM ,HERKEZİN İÇİNDE DE BİR ŞEBNEM VAR ÖYLE DEYİL Mİ .........
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta