Gönlüme ışık gibi düşen
Gülüşün olmasaydı.
Beni kör eden
Bakışın olmasaydı.
Sessizce uzanıp
Elimi tutuşun olmasaydı.
Uzun süredir , bu küçük odaya girmemiştim
Okuma lambasını yaktım
Elimdeki çayı masaya bıraktım
Gözüm kitaplığın üst köşesine takıldı
Onu öyle oraya ben bırakmış olamam
Denizdeki dalgalar gibiyim
Yalnızlığın kıyısına defalarca geliyorum ben.
Kızgın yağını bekleyen , unlanmış balık gibiyim
İçeride ben , dışarıda sen
Kapıdan çıkıp gidersen
Kalbimdeki yokluğuna
Sarılıp da seversen
Gökkuşağı gibi aşkına talibim
Evet dersen bu sevgime
Benim her şeyim yokluk.
Gecem de ışığım yok,
Gündüzüm de ses,
Çevrem de gerçek dost,
Bir de bu yüreğin seveni yok.
Yalnız yaşamayı öğretiyor hayat.
Tertemiz gülüşler
Samimi dostluklar
İçten bir aşk istiyorum.
Mümkün mü bu zamanda?
Bilmiyorum ama
Doğanın saflığı kadar
Ne zaman gelip geçtin ömrümden,
İnan tek hatırladığım hatıraların.
Hani sen gittin ya papatyam,
Yokluğun bana miras kaldı
Sen güzel olan her şeye uyuyorsun.
Bahara uyuyorsun,
Tatlı tatlı çiseleyen yağmura,
Dolu dolu yetişen başaklara uyuyorsun.
Çocukların masumca oynadıkları oyunlara,
Yol bekleyenin gözlerine,
Düşünceler uçuşuyor kafamın içinde
Durmasınlar geçip gitsinler istiyorum
Boğuşuyorum onlarla , itiyorum kovuyorum ama
İçimde kalma ısrarları daha da artıyor sanki.
Dermanım kesiliyor yoruluyorum
Acının omuzlanışını yaşadın mı ? Hiç
O zaman sen daha olmamışsın.
Bir gün sonsuzluğun atına
Bizde binip gideceğiz
Zaman akar , bir bir kaybolurlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!