Ey şair, seni övse de halk, gururlanıp durma.
Halkın övgüsü yok olabilir bir dakika sonra.
Duyduğunda bir aptalın hükmünü ve gülen kalabalıkları,
Sakin olmalısın, ve duru ve soğukkanlı.
Bir çarsın sen: kendince yaşa. Yürü
Sınırsız düşünmenin yol gösterdiği yerlerde,
Arıt sevgili düşüncelerinin meyvelerini her gün,
Ödül arama ya da ünlü olmak için gayret etme.
En yüce mahkeme kendinsin;
Eserin hakkındaki en sert hükümleri aşarsın.
Belirleyensin, ey sanatçı, kendin memnun musun?
Eğer hoşnutsan, varsın kabalık etsin kalabalık.
Varsın aşağılasınlar sunağını, tükürsünler ateşine,
Ve sarssınlar rahleni çocuksu bir keyifle.
(1830)
Aleksander Sergeyeviç Puşkin (1799-1837, Rusya)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 11.2.2009 21:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
To The Poet by Aleksander Sergeyevich Pushkin Poet, though people praise you, don’t feel proud. A minute later, people’s praise can disappear. Hearing the verdict of a fool and laughing crowds, You must remain unmoved, and calm and clear. You are a czar: live on your own. Wander about Wherever boundless musings guide your way, Refine the fruits of your dear thoughts each day, Don’t seek rewards or strive to be renowned. Yourself, you are the most supreme of courts; You pass the strictest verdicts on your works. Determined artist, are you satisfied? If you are pleased, let crowds be profane. Let them disgrace the altar, spit into the flame, And shake your tripod with a childish delight. (1830) Translated by Andrey Kneller
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!