Öyle harabeleri evden saydım ki,
Kapısı olmayan mağaraları bile yuva sanardım,
Gökyüzünü gören pencereleri olsun yeter derdim,
Hep kalbimin yaşayacağı o yuvayı arardım,
Dolu yağdı kafama yaralı kalp büyüklüğünde birgün,
Hava mevsim normalleri üzerinde aşka meyilli idi belki,
Ama bir ayrılık bulutu peşimden ayrılmadan bana doluyla saldırdı...
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta