Düşünüyor yine…
O’na bu vakti verene şükrediyorum ben de.
Meraktan ölecek ilk kişi olmadan,
“Sahi” diyor, biliyorum bir soru gelecek arkadan.
Adım gibi emindim bundan, sahi neydi benim adım?
En son “İstanbul”du, hatırladım.
Ne şiirler yazıldı adıma, ne şarkılar bestelendi güfte güfte
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta