kapansın üstüme, şiirin arsız duruşu !
yıkılsın apansız, acımasızca açılan perdeler…
yırtılsın yıldızlarla döşenmiş karanlık !
parçalanmış yürek sızlanmalarıyla, sarsılsın tüm yalanlar !
tahtaya çakılan her çivide, yalnız ben değil;
ağlasın bütün kimsesizler, ağlasın 'hep' yalnız kalanlar..
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta