Şafak Sökene Dek Şiiri - Kasım Kobakçı

Şimdi buradayım, burada senin hatıranda saklıyım.
Dumanlı güz sabahında, eski köprünün altında,
Dünüm neyi sundu, yarınım ne vaat ediyor?
Bekleyişteyiz, arka arkaya,
Şafak sökene dek bilemeyiz.
*
Bardaklardan tattığım, ıhlamur çayımdın,
Kehanetlere gerek kalmadan, huzur bulur muydun?
Dünüm neyi sundu, yarınım ne vaat ediyor?
Gün ışığı yükselirse, sana ulaşacak mıyım?
*
Beklentilerim eridi,
Kıyılardan uzağa,
Sevinç kuğu gibi süzüldü, iki şehir arasında,
Dünüm neyi sundu, yarınım ne vaat ediyor?
İki tercih arasında kalmak sancılıdır, dönmek yıpratıcıdır.
*
Alacalı karanlığın, indiği yerde tasalarım,
Uzanıp yakalamak imkânsız,
Bir adım geride,
Kavrulmuş topraktan, yeşeren hisler,
Dünüm neyi sundu, yarınım ne vaat ediyor?
Duygusuz ruhum,
Yoldaşın olmadan, sona erecek.
*
Yalnızlığın ortasında, çınlayan sesim,
Geriye bakmak çaresizlik,
Hep ileriye,
Çorak kalpte canlanan rüyalar,
Dünüm neyi sundu, yarınım ne vaat ediyor?
Yolculuk sona erince,
Yıldızlara dokunabilecek miyim?