Soğuk bir oda ve takvimler ağustosu gösteriyor. Ben ne bileyim güzel anılarımı kaydetmek için aldığım günlük tek efkar paylaşımım olacak.
Yalnızlıktan telefon numaramı unuttuğum ve dört kolla sarıldığım bir gece. Okuduğum kitabın yazıları dökülüyor mürekkep mürekkep. Her damla aynı zamanda damarlarımdan bir parça. Gün ağarmak üzere ama ışık sızmıyor penceremden.
İşte böyle gecelerde tenha bir sokaktan geçmek tehlikeli gelmeyebilir. Ama bir tıkırtı duyduğunda kimi hatırlayacaksın? İnandığın bir Allah’ın varsa mesele yok. Peki, ya karıştırırsan ezberlediğin duaları, hani şu manaları öğretilmeyen?
Evden her ayrılışım böyle bir dar sokaktaymışım gibi geliyor. Bütün yollar buğulu ve ben nasıl öleceğimi bilmiyorum. Ha, ölüm demişken. Ölüyorum lan ben yalnızlıktan!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta