Sadakat Şiiri - Halil Gülşen

Bir çınar ağacı vardı eskiden,
Yaşlıydı, yüreği çürümüştü,
Kurumuştu dalları.
Bazı yerleri yeşil olsa da
Zar zor görüyordu ihtiyacını.
Bahtiyardı kendince, memnundu yerinden.
Çok yolcu dinlendirmişti gölgesinde.
Birkaç asır böyle yaşadı çınar…

Sonra insanlar gelip
Yaşlı çınarı sökmek istediler kökünden.
Kalın ipler bağladılar beline;
Asıldılar, asıldılar güçleri yetmedi!
Ardından bir traktör getirip
Onunla çektiler ağacı.
Zavallı çınar dayanamayıp,
Bir feryat sesiyle çatırdayarak
Can verdi oracıkta.
Aldılar, götürdüler uzaklara…

Ama rahmetli çınar
Yaşadığı yerden bir avuç toprağı,
Sıkıştırıp kökleri arasına
Öyle gitmişti oradan!