Hıçkırık
Duyulmamıştır hıçkırığım,
Sessizliğimden.
Yağan yağmurun damlası değil,
Göz yaşımdı sevgilim,
HIRÇIN RÜZGAR...
Esti hırçın rüzgarlar,
Döküldü ağaçların gülü yapraklar.
Şimdi onlar da ben gibi garip kaldılar,
Bir yas aleminin sessizliğinde,
Hüsran…
Hayalle başladı,
Hüsranla bitti aşkım,
Dikenlerden yapılmış benim,
Mutluluk tahtım.
Yarını bekleme
Ömrün belirsiz
Ne çıkar kim çıkar yarına
Bilinmez
Hayra yararı dokunacaksa sözün
Şimdi konuş erteleme
AY IŞIĞI...
Gel gel ay ışığı,
Gecenin sessizliğinde göster yüzünü,
Düşüncelere dalayım.
Yaşamım geçsin gözlerimin önünden,
Acımasız sonbahar yelidir,
Ağaçları öksüz koyan,
Yaprakları toz içinde,
Yerlerde savuran.
Ne söylesen nafile bekler,
Çabalaman boşuna,
Onun hiç bayramı olmayacağını biliyordu aslında
Ona adını veren anası babası,
Belki de sırf bu yüzden Bayram koymuşlardı adını
Gülmeyecek talihine nazire
Olmadı onun hiç adından başka bayramı
Bir göz evden çıkacak bayram ne kadar olursa
Beceremedik…
Henüz daha beş altı yaşındaydı Ahmet
Habersiz, umarsız yaşarken dünyadan
Sırf sevinsin diye
Onca alınacak oyuncak varken
ATLIKARINCA
Bir bağ evindeyim, ıssız mekanlardayım
İnsanlar yok denecek kadar az
Hele saat gecenin üçüyse kimi bulursun
Gökyüzünde yıldızlar ben terastayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!