Gecenin ayazı kamyonun hızıyla iyice arttı. Rüzgar, rüzgar olmaktan çıktı sanki; bir kamçı gibi yanaklarımızı haşlayıp geçiyor. Annemle babam şoför mahallinde kendi aralarında bir şeyler konuşuyorlar. Biz iki kardeş, kasanın ön tarafında iyice büzüştük. Hani kolayını bulsak, insan olmaktan çıkıp, bir yastık, bir yorgan da biz olacağız.
Homur homur öten kamyon sanki hiç gitmiyor! Kaç saattir beşik gibi sallanıp duruyoruz. Sırtımızın, kıçımızın, başımızın ağrısı… Ah, bu rüzgar, hiç birinle uğraşacak halde değiliz. Ara sıra gözümüze takılan ağaçlar da bizden uzaklaşmasa, kamyonun boşuna homurdandığına iyice inandıracağım kendimi.
-Daha çok var mı, abi?
-Var galiba.
-Ne zaman varırız?
Tamamını Oku
bu tip nesir şiirlerden hoşlananlar için güzel çalışma.İçeriğinin hikayesel oluşu ayrıca güzel kutlarım
Güzel çalışma ,kalemin daim olsun,tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta