Rüzgârın Öyküsü Şiiri - Nimet Öner

Rüzgârın Öyküsü

Bir zamanlar rüzgâr vardı kimse onu göremezdi ama herkes hissederdi
Bir kapı aralığından sızar
bir yaprağı titretir
bir yüreğe dokunurdu

Rüzgâr bazen özlemdi
bazen sevinç
bazen de sessiz bir hüzün

En çok da
uzaktan bir selam taşırdı
Bir kalpten diğerine
hiçbir mesafeyi tanımadan

Ve insanlar bilmezdi
Her dokunuşta hissettikleri rüzgâr
aslında başka bir yüreğin
onlara uzanan nefesiydi

Azra Nimet Öner