Rüzgarın Kanadı Şiiri - Kasım Kobakçı

Dile gelmeyen anıları saklar,
Nice sene boyunca biriktirir.
Ebediyeti hayal eden pınar,
Canlı suyunu, her bir yere verir.
*
Dostluk kök salar, toprağın altında,
Hikaye anlatır, yaşlı meşeler.
Derin düşüncelere daldığında,
Parlak gözleri izler kelebekler.
*
Tunçtan şafakla, parlayan kapılar,
Kısacık ömür, akar nehir gibi.
Taş sütunlarda, uyanık bekçiler,
Dinlerler efsanevi şarkıları.
*
Yüzyıllardan kalan, bir parlak ışık,
Gümüş gecelerde, yayılır sis gibi.
Ay ışığının, koynunda aydınlık,
Canlı rengi, bir atasözü gibi.
*
Hayallere, boş şişeler uzatır,
Sıradan akşamlardan taşan rüzgar.
Gizemleri anlatır, birer birer,
Sır kutusu, boş gövdeli ağaçlar.
*
Kırmızı topraktan, okunur destan,
Ses vermedikçe, tarih kemerinden.
Hep aynı şarkıyı, fısıldar rüzgar,
Gizli bilgiyi anlatır kalplerden.
*
Ulu ağaçlarda, manevi bir ses,
O sessizliğinde, bilgin bir ozan.
Kutlu anılar diyarı, bu yerde,
Rüzgarın kanadında uçar zaman.