Çok yorulmuşum. Nerelere gitmedim, nereleri görmedim ki. Hiç birisine ev diyemedim. Yuva olamadı. Ben de o yüzden durmadım. Estim, estim, estim... Ama kısa bir dinlenmeyi hak edeli çok olmuştu. Ve penceresi açık ama perdesi kapalı bir ev aradım. Çünkü engel aşmadan ulaşılan konfor, en nazik haliyle sûnidir.
Önce esmeyi anlatayım. Özgürlük deyince kafanda ne canlanıyorsa odur. İstediğin zamanda, istediğin yerde, istediğin kişiyle, istediğin şeyi yapmak gibi. Hayal gibidir esmek. Rüya gibidir. Bazen felekten bir gece, bazen bir şarkı, bazen sadece gün batımını izlemektir. Sessizce. Kafandaki sesleri susturarak. Mesela siz duyuyorsunuz ya sesimi. Eserken ben duymuyorum. Tüm algılardan öte, tüm algıların içinde olmaktır esmek. Uçmaktır. Ansızın verilen bir karar gibidir. Heyecanlı. Coşkulu. Huzurlu. Belki de evim esmektir.
Sevmek. Zor. Meşakkatli. Yorucu. Kimi sevsem onda duramadım çünkü. Hayalde kaybolmak ne demektir en iyi ben bilirim. Çünkü benim her zaman esmeye devam etmem gerekiyordu. Anlayış bekledim. Sabrı unuttum. Denizi anlattım. Karayı kıskandırdım. Hayal dedim. Gerçeği duydum. Ve gerçekler bir esinti çıkarmak için en iyi nedenlerdir. Kaybolmak ve yeniden bulmak için bir esinti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta