Ruhumda Kopan Kıyamet Şiiri - Serpil Koçar

Ruhumda Kopan Kıyamet

Bir daha sesini duyar mıyım bilmiyorum,
yüzünü görüp ellerini tutar mıyım,
onu da bilmiyorum.
Sen bu şiiri okur musun,
onu da bilmiyorum…

Ama ben, her satırında,
her kelimesinde,
sana olan özlemimi,
yüreğimi yakan aşkının feryadını
haykırıyor olacağım.

Belki bir daha hiç görmeyeceğim seni,
sesini duymayacağım belki de.
Bilmiyorum…
Sadece kalbimde bir sızı,
adınla atan bir yarım kalmışlık var.

Duygularım karmakarışık,
hangi yöne savrulduğumu bilmiyorum.
Ruhumda sanki kıyamet kopuyor,
ama ben hâlâ
seni sevmenin sessizliğinde yanıyorum…

Ve şimdi…
Kopan bu kıyametin ardından
bahar mı gelir, bilinmez;
yoksa kaybolan bir şehir gibi
yok mu olacağım
onu da bilmiyorum…