Biliyor musun, şimdi ruhlarımız sessiz…
Konuşmuyorlar, lal oldu dilleri…
Sessizlik ruhumda büyük bir çığlık gibi yankılanıyor…
Dargınlığın dikenli teli parçalıyor bedenimi…
Yokluğun sanki kor yağmuru damlası…
Dağlıyor ruhumu, hatta seni sakladığım her zerre yeri…
Ama haberin yok bu çilemden…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta