Ruh Kardeşim Şiiri - Kasım Kobakçı

Bırak o solgun renkleri, fani görünüşü,
İlahi bir pınarın menziline gir, can dostum.
Varoluşun kapılarını, sonuna dek arala,
Ezelin rengiyle boyanmaya gel, ruh kardeşim.
*
Bu cildine sürülen, geçici bir aldanış değil,
Özünün derinliğinde, hep açan bir çiçektir.
O'nun nefesinden, ruhuna işleyen bir nakıştır,
O sonsuz desene teslim ol, korkma, ruh kardeşim.
*
Evrenin bütün parıltısı, donuklaşır o an,
Varlıktaki birliğin manasına, erersin hemen.
Yaratıcının sanatçısı ol, O'nunla bir görün,
Rab'bin boyasıyla süslen, ruh kardeşim.