Rubai - Cinas Şiiri - Mecit Aktürk

SİLKELEN BİR!

Hâlıkından rızk uman çok hiç meşakkat çekmeden
Oysa toprak sofra kurmaz meyva vermez ekmeden!
Silkelen bir ey utanmaz cürm-ü meşhud madrabaz
Sen felekten gün çalarken bastığın yer çökmeden!

- . - - / - . - - / - . - - / - . -

NE FAYDA

Gönlümde hüzün gülleri; son demde hazan var
Hüzzamda sazın telleri; bir gamlı ozan var
Bahtın kesesinden neşe çalsam da ne fayda
Farketse utanmaz nice gammaz borazan var.

_ _ . . / _ _ . . / _ _ . . / _ _

SU/S/AYIP

Ne zaman az bûse umsam dudağından, susayıp
Sezilir îkâzı yârin, bakışından; sus ayıp!
Teneşirlik bir utanmaz bana mecnûn dese ne
İçerim billâhi zehr olsa elinden su sayıp.

. . - - / - . - - / . . - - / . . -

GÜ / L / E / N AZ

Bir zamanlar şendi bülbül; mâzi olmuş güle naz
Gamlı gülzâr hayli bîzâr; hem, diken çok gül en az
Bir acâyip asra çattık; böylemiydik, düşünün!
Hem muhabbetler sanaldan; hem de içten gülen az

_ . _ _ / _ . _ _ / _ . _ _ /. . _

SiZiN OLSUN

Diyorlar ki biraz gayret; silinmez bir izin olsun
Şu âlemde şuârâ çün divan kurduk, dizin olsun...
Musallâya konan bahtım; tadımlıkmış benim devrim
Nasıl olsa talan ömrüm, kalan ömrüm sizin olsun...

. - - . / . - - - / . - - - / . - - -