Röntgenin Ötesinde. Şiiri - Huban Asena ...

Baktım sana,
Bir röntgen filminde siluetini arar gibi,
Kırıklarını görmek için değil,
Ruhunun kemikleşmiş yaralarını çözmek için

MR’da döndü frekanslar,
Manyetik alanın içine sıkışmış duyguların,
Her taramada yankılandı,
Bir kalbin ritmiyle titredi ekran:
Aşk, sol ventrikülde sıkışmış bir kontrast maddeydi
Belki de,
Damarlarında dolaşan yasaklı bir elektrik...

BT’de kesit kesit inceledim seni,
Beynin labirent gibi sokaklarında kayboldum,
Düşlerin hangi lobda saklıydı?
Hangi hüznün gri maddeye işlendi?
Frontal kıvrımlarında gördüm
Çocukluğunun tozlu oyuncaklarını,
Oksipitalde ise kapıyı çalan hayaletler...

Ultrasonun sessiz dalgalarında,
Zamanın göremediğini gördüm:
Bir anının derinliklerde yankılanışını,
Yarası iyileşmemiş bir gebelik gibi
Şişip sönen umutları...
Kalbin kaçıncı haftada durdu?" diye sordum,
Monitördeki siyah-beyaz kumlar cevap vermedi.

EKG’nin dikenli çizgileri
Göğsüne yapıştırılmış yapay öfkeyi ele verdi
Her QRS aralığı, kaçırılmış bir ‘özür’dü belki de,
T dalgası ise
Seni terk eden annenin arka bahçede unuttuğu kırık salıncak...

Endoskopinin ışıklı hortumu
Midenin karanlık tünellerinde bir çocuk cesedini aradı:
Yuttuğun o ‘sen değilsin’ cümlesi
Şimdi nerede paslanıyor?"
Bağırsakların kıvrım kıvrım utanç haritasını çizerken,
florasan ışıkta terli ellerim titriyordu.

Doktor değilim ama teşhis netti:
Sen geçmişine sıkışmıştın,
Her organın başka bir hikâyenin kesilip biçilmiş parçasıydı.
Karaciğerinde alkol değil, pişmanlık birikmişti,
Akciğerlerin ise keşke”lerle genişleyip daralıyordu.

Belki de tıbbi görüntüleme yetmezdi sana,
Ne kontrast madde çözebilirdi içini,
Ne de yüksek çözünürlüklü bir film.
Çünkü bazı yaralar skalpel ile değil,
Şiirin kanamayan bıçağıyla açılır,
Ve ancak yüreğin stetoskopu
Duyar o fısıltıları

Ben, monitör karşısında gölgelerin tercümanıyım
Radyoloji teknisyeni dedikleri.
Kemik dansitesinde sayarken kırık kaburgaları
Bir annenin sütündeki acıda, sevginin mineral eksikliğini,
Prostat görüntülerinde
Bir babanın sustuğu cümleleri okurum.
Raporuma yazdığım her **“normal sınırlar”**,
Bir hayatın anormalliğine düşülmüş dipnottur aslında