Welatê qurbetê
Ez mam bi hesretê
Yaram ji min dure
Sebram bê te netê
Welatê qurbetê
Ez mam bi hesretê
Ey saçlarına şiirler döktüğüm sevdam
Kaç zaman oldu gelmeyeli uğramaz buralara hiç bahar
Gelmediğin her gün amansızca kanıyor yaram
Kıpırdayamıyorum nefes alan bir ölü gibiyim bu aralar
Ben kaçtıkça yalnızlık durmadan beni kovalar
Dilimin ucunda intihar eder cümleler yokluğunda
Beni, Tahir Elçi’nin yere düştüğü sokakta değil,
sözün kurşuna dizildiği günün tam ortasında bulun.
Orada bekliyorum ben;
bir halkın dili susturuldukça nefesi daralan,
adı yasaklandıkça sesi kısılan kadim bir yalnızlığın içinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!