Yıkılsa birden gönlümdeki şu köhne mekân
Can suyu verilse el sürülmemiş aşklara
Hayat bulur muydu ki usta kalem ucunda
İmgelerim tutuşurken revnak-ı baharda
…
Ölüm yaklaşınca değişirmiş hep dünyalar
Sayrılık bahane olur tükendikçe zaman
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta