Beyaz mermer ve siyah gül esir alır
Kasırgalara dayanan kanatlarım kırık
Vadileri dolduran gür sesim kısık
Neşe saçan gülüşümü bitirdi hıçkırık
Beyaz mermer ve siyah gül esir alır
Ben siyaha düşmandım
Siyah ve çirkin bir kuğu
Penceremde duran buğu
Yalnızlıktan olsa gerek
Anlaşılmadan ölerek
Aşksız bir ömürde çile çekerek
Hüzünlü bir elveda ederek
Siz kendinizden vazgeçmeyin
Bırakınız sizden vazgeçen
Herkesçe vazgeçilmiş olsun
Kalemi kırılsın her sevdadan
Silinsin adı her kağıttan
Sürgün edilsin her dudaktan
Soğudu hevesim her güzelden
Geçti ömrüm sevilmeden
Ne Atilla İlhanlar
Can Yüceller okudum
Tesir etmez Özdemir Asaflar
Aşk çok uzak bana
Soğuk demir gibiydi elleri
Kimse dokunmamış
Hiçbir saça kavuşmamış
Onlara eldiven örülmemiş gibi
Yani hiç sevmemiş
Hiç sevilmemiş gibi
Bir sokak lambası yalnızlığı benimkisi
Karanlığın tam ortasında
Gecenin en ıssız anında
Yalnızlığın simsiyah koyuluğunda
Bir sokak lambası yalnızlığı benimkisi
Sokak sokak seni ararım
En köhne kaldırımları dost seçerim
Sahipsiz köpekler derdimi dinler
Masum çocuklar yol tarif eder
Sayısız kez kaybolurum
Yine de bıkmam
Sen son manzaramsın
Ey gönlü cimri sevdiğim
Yolundan başka yol bilmediğim
Isınsın diye ellerine nefesimi üflediğim
Ne kadar az sevdin beni
Ne kadar kısa tuttun ellerimi
Sevgilim!
Bırak gün doğsun, sonra yine batsın
Güneş az ötede oyalansın
Bulutlar ona yardım, yataklık etsin
Akşam üstlerini kızıla boyasın
Sen onlara ne bakarsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!