Ressam olmak gerekmez bu tabloyu anlamak için
Alıp verdiğim bu son nefes dünya ya sataşmakta
Sensizliği oynadığım bu son sahne
Yüzüme çizik atmakta, boyasız bir kalem ile
Ey sevda, umut penceresine gizlenmeye çalışan
Üzüntülü bir halde ölümsüzlük şurubunu iki dudağı arasına gizleyen
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta