Refik Yıldız Şiirleri - Şair Refik Yıldız

Susuzluktan parçalanan çorak topraklara
Yağmur gibi baharla düşeceksin sen
Uçuver biraz daha ümidimin ufkunda
Dönüp avuçlarıma konacaksın sen

Ya da bu hayalle bitecek ömrüm

Önce uzun sopası olan vurdu
Aldı kısa sopalının her şeyini
Ona baltası olan vurdu
Çaldı herşeyini

Beyler ve krallar çıktı sonra

Gelip geçip hatırımı
Soran yarim neredesin?
Kalbimdeki yaraları
Saran yarim neredesin?

Ey sevgilim gelmez oldun

Sevgi ikliminde yaşarım her dem
Muhabbet olmazsa, ömrü neyleyim
Aşk bağında bülbül olup gezeyim
Gülüm olmaz ise, bağı neyleyim

İçeyim de aşk ağusu ver bana

İçimde bitmeyen bir sızı var
Bu sızı bir de çaresizlerin yüreğinde var
Çünkü onlar tanırlar imkânsızın kap kara yüzünü
Duyarlarsa sefadan şuh bir kahkaha sesi
Sızlayan yüreklerine saplanan hançer gibi
Biraz daha eğilir eğik olan başları

Güller tomurcuk vakti ne nazlı
Itır ıtır kokar bazı
Çok ürkektir öldürür nazı
Açıp bakar ya bazı
Kapı açar ümidime

Bizim elde bir ağıt var
Gel vefasız yas günüme
Güneş girmez mezarıma
Hançer vurdun can evime

Kurusun yurdumun bağı

Çaresizliğin kap kara gözlüğünü takanlara Ufuklar bile sanki siyahın açık bir tonu gibi Ak kanatlı ap ak bir at iken hayaller Kırık kanatlarına ağlayan bezgin bir bineğe döner birden Hani ufuk bir renk cümbüşüydü sonsuzluğu hatırlatan? Hani hayal bizi gerçeklerden kaçırırdı? Hani insan ümit ve korku arasında bir gidip bir gelirdi? Hani zaman acıyı unuttururdu suyun mermeri erittiği gibi? Hani insan unuturdu acıları ve unutmak bir nimetti? Yanıldım mı? Hepsi yalan mı? NİSAN 2012

Sesini Sevdiğim,aşık olduğum
Ürkek bülbül, bir gün hatırla beni
Sen ninemin eğri beli gibisin
Ulu çınar, ölürsem hatırla beni

Ey akışına gönül verdiğim

Gözlerinden kalleşlik fışkırıyor insanların
Kurt doldurmuş sokakları kuzu postu bürünen
İnsanlık para için artık doğruluk da hatta dindarlıkda
Piramit ters duruyor ayaklardır başta duran
Allah’ım sen hayvanları koru insanlardan