Recep Parlak Şiirleri - Şair Recep Parlak

Ayrılırken sana emanet ettim,
Emenatim olan gülü özledim.
Varsın aksın, belki için ferahlar,
Gözlerinden akan seli özledim.

Bir amansız rüzgar ayırdı bizi,

Bunca yıl dolaştım gurbet elleri,
Çilenin bittiği yer bulamadım.
Hep suçlu ben miyim zaman mı böyle?
Hilenin bittiği yer bulamadım.

Issız bir dağ başı olur mu derken,

İnan yine gönlüm kırka bölündü,
Tüm parçası orda kaldı sevdiğim.
Düştüm yine gurbet elin yoluna,
Deli gönlüm darda kaldı sevdiğim.

Durdu tüm mantığım çalışmaz oldu,

Peşin söylüyorum güce gitmesin,
Bu derdime derman olacaksan gel.
Senin sevdan belki hayata bağlar,
Bu yaralı kalbe dolacaksan gel.

Doğruluktan yana benim ticaret,

özlemin bu kadar haz verdiğini,
sende buldum, sende gördüm yaşadım.
gönül yarasının ızdırabını,
sende aldım,sende sardım yaşadım.

özlemi bulmuştum saç sarısında,

Kara gözlü yiğit oğul,
Ömür boyu mert mi mert ol.
Tevazuyla bazen eğil,
Dik başlıya sert mi sert ol.

Seni başa saysa bile,

Bir sevda anlatmış,kimbilir kimi,
Köyde ilmik ilmik dokunan halı.
Yaşamış, anlatmış tüm duygusunu,
Renklerden, şekile dokunan eli.

İğneyle,sabırla bir kuyu kazmış,

O kadar neşeli o kadar şensin,
Bülbülün ağzında dile benzersin.
Gönül bahçemi tarumar ettin,
Fırtına koparan yele benzersin.

Karanlık dünyama ilham saçarsın,

Kıvrım kıvrım giden şu yollar var ya...
Sanma çakıl ile taş barındırır.
Zirvelerde bulutlara değdikçe,
Belki de bir yerde yaş arındırır.

Sıla-Gurbet bilmem hangi yaşında,

İçin için can evinden sevip de,
Yok demeye dilin varır mı bilmem.
İçinde ben varken tüm anıları,
Yak demeye dilin varır mı bilmem.

Ne gerek var papatyadan sayıma,