Aşk spontaneydi, o meleklerin bir planı,
Ya da balıkçının iradesi gibiydi: rastgele.
Beni kendine doğru olta gibi çektin,
İğnelerinle razıydım sana layık olmaya.
Bekledikçe acıdan çırpınıp, yalnız kaldım.
Bedelini yıllarca ödeyecek kadar aptaldım.
Keskin hayalleri aklımdan çıkarsam da,
Kurtulduğum bağlar dolanmış kalbime.
Sana fazla gelen sevgimi geri aldı deniz,
Yalnızlığım, artık atılan yemlerden daha leziz.
Yine de tuzağa düşebilirim biraz yosun ile,
Yoksa gül bahçesi koksan da nafile.
Kayıt Tarihi : 22.3.2023 21:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!