Rana Bayulken Şiirleri - Şair Rana Bayulken

Bir zamanlar şiir yazmazdın sevgilim
Dünyaları okur da şöyle derdin;
Bütün güzel sözler söylenmiş
Ben daha nasıl yazayım...
Oysa sen susmuş dururken
Nasıl söylenmiş olabilir

Konu sen olunca,
Yeryüzüne bir başka düşüyorum.
Konu sen olmayınca,
Yaz akşamlarında bile üşüyorum.

Kiralık bir aşktan
Kovulmuşum sanki bu akşam
Ev sahibi çıkarmış
Kapının önüne koyuvermiş

Poyraz yalamış bulutları
Hasret boyamış yürekleri
Beraber yollara düşmüşüz
Akreple yelkovandan kaçmışız

Ne aramışız ne bulmuşuz

Hasretin diyorum
Bereketli vesselam
Bana fazla gelenleri
Garibanlara dağıttım
Bu akşam

İşte yine huysuzlandım
Oysa bu tuzsuzluğum
Ne uykudan
Ne de uykusuzluk
Sen dolu içimde
Bir garip sensizlik

Eylül’de gel
Temmuz çok sıcak
Sensiz üşüdüğüme inanmıyorlar

Sensiz mutlu olmak günaha girmek gibi
Lanet olsun yanında surat astığım bütün sabahlara
Keşke daha çok sarılsaydım sana

Islak saçlarımı tarardın geceleri
Yüreğimdeki düğümler de çözülürdü o zaman

Seni seviyorum dedim
Cevap verdin, inanırım bak.
Mecbur, inanma, dedim.
ve çaresiz ekledim;
Ben ölüyorum çabuk gel dersem,
Bir daha gelme sakın.

Bu şairlerin göklerle bir takıntısı olmalı
Nereye baksam güneşler, aylar, yıldızlar...
Şiirler tıka basa feza olayı.
Aşkı anlatmayla ilgili bir gayret olmalı
Nereye baksam mübalağa,
Hasreti, sevgiliyi, sevdayı