Çamurlu sokaklar
Akşamları
Çıkarım o eski yapılı evimizden
Daha güneş batmadan
Yürürüm gecekondunun
Çamurlu sokaklarından
Sokaklarda izlerin
Duraklarda gölgen var
Bu şehrin radyolarında
Senin sevdiğin türküler
Gündoğumu gözlerin
Çiçekler seni kokar
Yeniden açiyor kır çiçekleri
Bozkırların inatçı sevdasına
Nisan sağanağında parıldar
Alın teri nasırlaşmış ellerde
Umut tüm acılardan sonra
Yeniden güneşle ısıtı içimizi
Bir gün
Çiçekler açacak yüreğinde
Karanfiller kokacak
Gün boyu
Al al yanaklarından
Altın sarısı başaklar
Bu aşk burada biter
Güle güle sevgilim
Herkes yoluna gider
Haydi sende sevgilim
Yeni aşklara kucak
Açarmıyım bilemem
Bir daha güneş doğacaktır oralara
Aşkım biliyorum
Ama oralarda olmayacağım
Yine pencerenin kenarında
Gözlerin yolda
Batan güneşe bakıpta
Umudun bittiği yerde
Sevginin tükendiği
Rüzgarların sustuğu
Yağmurların dindiği
Karanlığın çöktüğü
Çiçeklerin solduğu
Benim ömrüm
Oysa çiçekler bir başka açmıştı gönlümde
Karanfiller bir başka kokmuştu o gün
Seni bir başka sevmiştim özümden de öte
Kırılgan sevdalara tutulmuştum
Sonbahar gelmeden benim ömrüme
Damla, damla düşer yağmur
Gönlümün yangınlarına
Talan edilmiş duygularım bu akşam
Gözlerim hala gözlerinde
Avuçlarımda ellerinin izi
Hala çaylak yüreğimdesin
Ey ömrümün anlamı olan
Ben hala sendeyim seninleyim
Biliyordun
Güller açardı yüzünde
Sen güldüğünde
Masmavi olurdu denizler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!