Evimdeki boşluqda durub pencerenin önünden axan heyata baxıram.
Yadıma düşdü ki, sevgimin ağrısı dayanıb. Daha incitmir meni.
Acıqlandım zaman adlı tebibe. O ağrını arzuladım.
Heç olmasa üreyim evim kimi boş deyildi. Onu dolduran nese var idi.
İndi üreyimin harda olduğunu unutmuşam. Köhne yaralar incitmir.
Sevgimin qaysağını qoparsam, yandırsa meni.
Ağlasam, ağlasam, gözümün yaşıyla doldursam üreyimdeki boşluğu.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
