Uzaklarda bir yerlerde
Bir çocuk ağlıyor sessizce
Fayları kırılıyor içimin
Yıkılıyor ne varsa üzerinde
İskambil kâğıtlarından evlerce...
Çocukların yarınlarını
Buladılar zifte
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Değerli paylaşımınız için çok teşekkür ederim. Tam prangalara mahkum olduğumuz günde anlamlı bir şiir dökülmüş yüreğinizden. Kendi prangalarımız aslında kendimizden kaynaklanmıyor çünkü gözümüzdeki yaşlar kadar özgür düşüncelerimiz, sanırım yer, zaman ve mekan bu prangaların sebebi.İçimizdeki özgürlük dışımızdaki zamana ve mekana sığmamaktadır.. Ben kendimi böyle hissettim şiirinizle..
Hüzün yüklü şiirinizi,kaleminizi, güzel yüreğinizi kutlar sevgiler saygılar sunarım..
Çocukların gözyaşını durduramadık, bizi affetsinler. Bir yerlerde gözyaşı akarken, durduğun yerde kalamazsın ama gidememek daha büyük acı verir insana. Uçurtmanın ipini kesip göklere bırakmak mıdır ya da bir nehirin akan sularına hayallerini bırakmak mıdır, kendinden gitmek? Buysa eğer, ben çoktan gittim kendimden... Yüreğine, gönlüne sağlık.
Hüzün ve buhran hali sarıyor bedenimizi zaman zaman .İşin içinden çıkamaz olduğumuz zamanlar. Geleceği görememek zift boyalı güneşin arkasında geceyi yaşamak revamı bize...Göz yaşlarımızın dahi özgür olmadığı yerde prangaları suçlamamak lazım......
Ne diyelim Naime Hanımcığım,gerçekleri kabullenip umudumuzu ve kendimiz olmakdan vaz geçmeden yaşaya bilmeli.......GÜZEL YÜREĞİNİZİ VE KALEMİNİZİ GÖNÜLDEN KUTLUYORUM.
Bazen bir şey olur.. insanın yüreğine garip bir duygu oturur.. yürek enkaza dönerken alıp başını gitmek istersin kendinden...gidemezsin..
Yüreğinize sağlık Naime Hocam..Duygu yüklü şiirinizi kutluyorum..Nicelerine..Sevgilerimle..
Duyuyor gibiyim uzaklarda ağlayan o çocuğun sesini. Özgürlüğünü kaybetmeden insan anlamazmış onun değerini.
Acılar pişirir insanı. Bir çelik, kılıç olana kadar bin derece ateşte dövülür. Ancak keskinleşir, güçlenir o zaman. Çocuk da acılarla keskinleşecek. Çelik gibi güçlenecek iradesi. İşte o zaman kırılacak prangalar... Özgürlüğünü kaybetmeden insan anlamazmış onun değerini.
Bir sürü duygu ve düşünce çağrıştırdı şiiriniz. Yüreğinize, kaleminize sağlık Naime Özeren Hanım. Kutluyorum etkili kaleminizi. Selam ve sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 55 tane yorum bulunmakta