Paylaşamamanın Temelinde; KENDİ RAHATINI KAÇIRMAMAK VARDIR! . = 000.000.007 =
Sen, Sen Ol; Kapama Sakın Kitabını: Kendi Umudunun Daimiliğine! .
Açtım Kitabımı Gönlümün Genişliğinde; Kendi Umudum İçin, Şükür! .
Sende Aç Kitabını; İstediğin Ağacın Gölgesinde Umutların Adına! .
Kapama kitabını, Kapama Kitabını, Kapama Kitabını Sen; Oldu Mu? .
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta