Bu başında algımızı yitirerek ağzımızı en içine geçirdiğimiz avın en güzel yerleri benim, en güzel yerleri senin
Karnımız her doydu sanışımızda dehşetengiz bir ifadeyle, denizin yedi kat dibi kokuyor etrafımız, sonra
Kendimizi, yeni avlar avlıyor, bulamazsak birbirimize kenetlediğimiz dişlerimizi etlerimizle biler 'ken buluyoruz
Koku yitene değin
Buna karşın avımız kalmadıysa, üstüne, kızıla boyuyorsa dişlerimi kanın, ne burnum ne gözlerim tutamıyor hesabını açlık ile yaşamın
Midem boşalıyor, suyum çekiliyor, bilincim yeni bir yoksunluk geliştiriyor, senden olan ne varsa onunla doymaya adıyorum kaslarımı ve kemiklerimi
Daha fazla çiğnemek, koparmak için uzayan dişlerim yüzümü parçalıyorken daha fazla yutmaya çalışan boğazım yırtılıyor
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta