Papatya Melek Şiiri - Muharrem Abut

O sensin biliyorum,
Eminim adım gibi.
Elleri dolu dolu
Ve dünyaya baharları getirmek,
Yeryüzünün bütün kırlarını
Çiçeklerle bezemek için
Küçücük elleri,
Ama kocaman yüreği ile inen;
Avuç avuç, sevgi sevgi
Umut tohumları ile gelen,
Papatya Melek…

Biliyorum inançların var senin,
Kale gibi ördüğün.
İlkelerin var,
Satır satır kurduğun.
Bir yolun var,
Yıllar, yıllar içinde çizdiğin.
Umutların var ve hayallerin;
Sakladığın,
Hatta saklandığın ardına,
Kimselere söylemediğin.

Bir nehirsin sen,
Yatak değiştirmekten ürken,
Bu yüzden ve hiçbir şeyi umursamadan
Yalnızca yatağında akan;
Sen aynı benim gibi,
Yüreğini ellerinde tutan,
Tuttuğu yüreğin dengini
Bulamamaktan korkan,
Işık ışık yanan,
Gül gül kokan,
Yine de ve her şeye rağmen,
Hayata vicdan, merhamet gözüyle bakan;
İnsansın sen, insan.
Ve bir de Papatya Melek…