Panjurları örtelim; yaşayalım tek başına.
Güvercinler bile konmasın pervazlarımıza.
Hayatımıza ne kapıdan ne dahi bacadan
Kimse girmesin, gelmesin bir daha asla.
Kapatalım kepenklerimizi bütün dünyaya.
Duygularım yorgun yüreğimin virajlarında.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Pencereyi ilk kim açacak merak ettim bende :)...tebrikler
Ama Osman Bey;
iki kişi ile olmaz ki hayat!
Kaldı ki öyle yapabilseniz bile
Sonunda kapıyı açıp salacaksınız bir gün sevginin ürünü tomurcukları dışarıya..)))
Kutlarım şiirinizi.
Mehmet Kuvvet
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta