Pandemi Buhranı Şiiri - Ömer Tolgay

Kuşlar da yalnız kaldılar güller de bahçelerde
Pandemi buymuş meğer, yoktu bizim lehçelerde
Akıl ermez, izin vermez, gönül onu çeler de
Torunlar da evden çıkamaz oldu dedeler de

Allah'ım, kapına gelmeye yoksa da yüzümüz
Rahman ve Rahim'sin ağlar, kalbimiz hem gözümüz
Kaldır musibeti, dostu, yurdu özler özümüz
Koru bizi evde, hekimleri hastanelerde

Mübarek günlerdeyiz, pandemi ne zaman biter
Camiler kapalı, Cuma kılınmıyor, ne beter
Dengeyi şaşırdık, bilir, ders alırız, bu yeter
Ramazan'a kadar geçsin, çare kimde, nelerde...

Cenabına kul olamadık , ümmet, Rasulüne
Uymak zor mu kurala, sağlık, hijyen usulüne
Ciddiye al, dua vesile huzur vusulune
Hem bu dünyamızda ver, hem cennette; ötelerde...