En zayıf anımda çıkmıştın karşıma
Önce sesin dokundu ruhuma
Sonra bir şarkı
Bir şiir
Bir de yaşadığın şehir...
Ellerini dahi tutmadığı bir aşka tutuldu kalbim
Aşk, demişti sana dilim aşk,
Peki sen ne yaptın
Önce kördüğüm gibi kendine bağladın
Ömrüm yetene kadar seveceğim, dedin !
Ömrün mü yetti, vaktin mi bitti de gelmedin...
Aniden gelmiştin hayatıma
Aniden de kayboldun gittin...
Hiç sevemedim bu ani gidişini
Hiç tanışmamış
Hiç konuşmamış gibi kayboluşunu...
Arıyorum seni bulamıyorum,
Seni ararken ben kayboluyorum,
Kendimi bulamıyorum...
Kendi dünyamda
Kendi hayatımda
Hatta kendi odamda, yok oluyorum
Hiç oluyorum,
Koca bir boşluğun içinde yuvarlanırken
Bu dünyaya ait olmadığımı hissediyorum
Seninle yaşamak varken
Sensizliğe mahkum edilişimi kabullenemiyorum...
Doğan güneş ,
Esen rüzgar ,
Aldığım nefes dahi acıtıyor canımı...
Aşktın sen asktan da öte ,
Mevsimlerden bahardın ,
Seni kaybettiğim gün kış geldi ömrüme
Yüreğim,ellerim, gözlerim üşüdü
Kış mıydı beni böylesine üşüten
Yoksa yüreğime zamansız gelen zemheri miydi ,
Daha gözlerimden akmadan donan gözyaşlarım mıydı yoksa üşüten ?
"Kendine iyi bak" demiştin, tüm ayrılanların tek bildiği bir yalanla...
Unutacak, özlemeyecektik birbirimizi ,
Sen sözünü tuttun ,
Sen kazandın aşk !
Özür dilerim ben sözümü tutamadım ,
Özür dilerim unutamadım seni
Nefret edemedim
Silemedim sevgini özür dilerim...
Ne senin tanıdığın o güçlü kadın
Ne benim tanıdığım o kararlı kadın yok artık...
Alışırım
Azaltırım aşkını, demiştim,kendi kendime,
Özür dilerim azaltamadım aşkını
Azaltamadım kalbimde seni
Her gün daha da çoğaldın
Daha da arttın ,
Kendi içimde bana bile yer bırakmadı varlığın...
Ben, çıkıp gitmiş benliğimin içinden
Şimdi üç senle yaşıyorum hayatı ,
Âşık olduğum sen
Beni terk eden sen
Ve unutamadığım,yerine kimseleri koyamadığım sen....
Kayıt Tarihi : 22.11.2022 13:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir yok oluş hikayesi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!